Jakie są rodzaje odkuwek klonowych?

Odkuwkimożna podzielić na kucie na zimno, kucie na ciepło i kucie na gorąco w zależności od temperatury półwyrobu podczas przetwarzania. Kucie na zimno odbywa się zazwyczaj w temperaturze pokojowej, a kucie na gorąco w temperaturze wyższej niż temperatura rekrystalizacji półwyrobu metalowego.

Sklasyfikowane według struktury

Różnica w złożoności struktury geometrycznej odkuwek powoduje, że istnieje wyraźna różnica pomiędzy procesem kucia matrycowego a konstrukcją matrycy. Określenie rodzaju konstrukcji odkuwek jest niezbędnym warunkiem projektowania procesu. W przemyśle odkuwki ogólne dzielą się na 3 kategorie, a każda kategoria jest podzielona na 3 grupy, w sumie 9 grup.

Typ 1 – Odkuwki, których główna oś korpusu jest umieszczona pionowo we wnęce matrycy i mają podobne wymiary dwuwymiarowe w kierunku poziomym (przeważnie korpusy okrągłe/obrotowe, kwadratowe lub o podobnych kształtach). Przy kuciu matrycowym takich odkuwek zwykle stosuje się stopnie spęczania. Jest on podzielony na 3 grupy w zależności od różnicy w trudnościach formowania.

1.1. Odkuwki powstające poprzez spęczanie i lekkie wciśnięcie, np. koła zębate z niewielką zmianą wysokości pomiędzy piastą a obręczą.

1.2. Odkuwki formowane metodą wytłaczania z lekkim spęczaniem lub wytłaczania kombinowanego, prasowania i spęczania, takie jak widełki przegubów uniwersalnych, półosie itp. 1.3. Odkuwki formowane metodą wytłaczania kompozytów, takie jak wały piast itp.

Typ 2 — Oś głównego korpusu jest umieszczana poziomo we wnęce matrycy w celu formowania, a odkuwki o prostej osi długiej są długie w jednym wymiarze w kierunku poziomym. Dzieli się ją na 3 grupy w zależności od stopnia różnicy w polu przekroju poprzecznego pionowej osi głównej.

2.1 Odkuwki klonowe z niewielką różnicą w polu przekroju poprzecznego pionowej osi głównej (stosunek największego pola przekroju do najmniejszego pola przekroju wynosi <1,6, a do wykonania kęsów można zastosować inny sprzęt).

2.2 Odkuwki klonowe o dużych różnicach w polu przekroju poprzecznego pionowej osi głównej (stosunek największego pola przekroju do najmniejszego pola przekroju >1,6, do wykonania półfabrykatów z przodu wymagany jest inny sprzęt), taki jak korbowody itp.

2.3 Klon z odkuwek, których końce (jeden lub oba końce) mają kształt wideł/gałązek, oprócz ustalenia, czy wymagane jest wykonanie półfabrykatu zgodnie z powyższymi dwiema grupami, należy rozsądnie zaplanować proces wstępnego kucia, np. osłonki widelce.

Pierwszy i drugi typ odkuwek to na ogół przegrody płaskie lub symetryczne przegrody powierzchniowe, a przegrody asymetryczne zwiększają złożoność odkuwek.

Typ 3 - odkuwki, których oś główna jest kręta i leży na wnęce matrycy. Jest on podzielony na 3 grupy w zależności od kierunku osi korpusu głównego.

3.1 Główna oś grupy jest wygięta w płaszczyźnie pionowej (powierzchnia podziału jest powierzchnią lekko pofałdowaną, zakrzywioną lub ze spadkiem), ale widok z góry ma kształt prostej długiej osi (podobnie jak w drugiej kategorii) i ogólnie można formować bez konieczności projektowania odkuwek ze stopniem gięcia.

3.2 Odkuwki z klonu, których główna oś jest wygięta w płaszczyźnie poziomej (powierzchnia podziału jest na ogół płaska), a stopnie gięcia muszą być uformowane.

3.3 Odkuwki klonowe, których główną osią jest zginanie przestrzenne (asymetryczne rozcięcie powierzchni).

Istnieją również odkuwki z dwoma lub trzema rodzajami cech konstrukcyjnych i odkuwki bardziej złożone, takie jak większość odkuwek zwrotnic samochodowych.